MéérKust

Zuiderzeesteden komen weer aan het water te liggen

MéérKust

Neem een vergeten kustlijn en een urgente wateropgave. Combineer beiden en er ontstaat een integraal plan dat op treffende wijze schoonheid toevoegt aan Hollands laagland. Met een uitgestrekt merengebied waar plaatsen die ooit aan de Zuiderzee lagen, plotsklaps weer aan het water komen te liggen.

Een analyse toont de historische ontwikkeling van dit door de mens op de zee veroverde landschap. Deze lappendeken aan historische polders heeft een belangrijke agrarische functie voor Nederland. Door bodemdaling en toenemende zoute kwel werden de landbouwgronden echter in productiviteit en bruikbaarheid bedreigd. Bestudering van de wateropgave mondde uit in MéérKust. Een plan waarin de aanwezige kwaliteiten langs de voormalige kustlijn worden gecombineerd met de realisatie van een reusachtige zoetwaterbuffer voor de landbouw. MéérKust geeft ruimte aan een integrale ontwikkeling van verschillende regionale opgaven. Het water biedt naast het uitbouwen van het watersportnetwerk van nationale allure ruimte aan het Nationaal Natuurnetwerk en de woningbouwopgave.

Door de wateropgave aan de voormalige kustlijn te koppelen ontstaat een uitgestrekt merenstelsel op de rand van het oude land en de droogmakerijen. Door het nieuwe water in de natuurlijke laagte in te passen tussen de Westfriese Omringdijk en de kreekrug waar alle historische bebouwing op ligt, sluit het meer naadloos aan op de oude kernen in het gebied. Daarmee komen plaatsen die ooit aan de Zuiderzee lagen, zoals Schagen, Kolhorn en Winkel, plotsklaps weer aan het water te liggen.

In de droogmakerijen voeden nieuw leven ingeblazen kreken het landbouwland. De zoetwaterbuffer vormt een magnifiek bevaarbaar recreatiegebied waarvan de kustlijn verschillende cultuurhistorische identiteiten herbergt: de terpenkust, dijkkust en natuurkust. Op basis hiervan wordt het woningbouwprogramma ingepast. Moderne terpen, dijkwoningen en havens krijgen hiermee een vanzelfsprekende plek in het plan.